Στα νοτιοδυτικά του χωριού, περί τα οχτακόσια μέτρα από την καρδιά του, υπάρχει μια περιοχή σημαντικής αρχαιολογικής αξίας, γνωστή με την ονομασία «Κάστρο». Η συγκεκριμένη μάλιστα περιοχή φιλοξένησε τον πρώτο οικισμό της Φασούλας.

Στην κορυφή της περιοχής, υπήρχε ναός αφιερωμένος στο Δία τον Λαβράνιο. Η προαναφερόμενη τοποθεσία, η κορφή δηλαδή με το ναό του Δία, ονομάζεται «Μούττη του Διά» ή αλλιώς «Κορφή του Δία».

Σ’ αυτό το σημείο έχουν ανεβρεθεί συνολικά δέκα επιγραφές, «χαραγμένες στις βάσεις των αγαλμάτων». Όλες αποτελούσαν αφιερώματα στο Δία το Λαβράνιο. Οι επιγραφές ανάγονται στον 2ο αιώνα μ.Χ, δηλαδή στα ρωμαϊκά χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί πως την εποχή αυτή ο χριστιανισμός ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένος στο νησί. Απ’ αυτό εξάγεται το συμπέρασμα πως η Φασούλα αποτέλεσε «ένα από τα τελευταία προπύργια της ειδωλολατρίας».

Στα αρχαία χρόνια, πιθανότατα η περιοχή διοικητικά να υπαγόταν στο βασίλειο της Αμαθούντας. Ο ισχυρισμός αυτός στηρίζεται στη γεωγραφική θέση της Φασούλας, πιο απλά στη γειτνίαση του χωριού με το βασίλειο της Αμαθούντας.

Η περιοχή «Κάστρος», όπως προαναφέρθηκε, ήταν ο αρχαιότερος οικισμός της Φασούλας. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από μια σειρά ευρημάτων που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Οι παλαιότεροι μάλιστα μελετητές της περιοχής θεωρούν ως ακρόπολη αυτού του αρχαίου οικισμού, τη «Μούττη του Διά».

Η γεωγραφική θέση αποτελεί τη βάση και για τον ισχυρισμό της πιο πάνω ομάδας αρχαιολόγων. Ειδικότερα, η «Μούττη» διαθέτει εξαίρετη φυσική οχύρωση, γι’ αυτό οι παλαιοί αρχαιολόγοι ταύτισαν τη «Μούττη» με την ακρόπολη του οικισμού. Ένας από τους μελετητές που θεωρούν τη «Μούττη» ως ακρόπολη του είναι ο G. Jeffery, ο οποίος στηρίζεται σε περιγραφή του «Journal American Oriental Society του 1883».Παρ’ όλα αυτά η θέση αυτή αμφισβητείται από αρκετούς σύγχρονους μελετητές με το επιχείρημα πως «δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη ακροπόλεως με την έννοια που δίνεται στις αρχαίες ακροπόλεις». Το σίγουρο, όμως είναι, πως ο ναός του Δία είτε η Μούττη αποτελούσε είτε δεν αποτελούσε «ακρόπολη», προσέδιδε ιδιαίτερη σημασία στην περιοχή. Αναμφισβήτητα, ο ναός ήταν «αρκετά εντυπωσιακός και σε περίοπτη θέση».

Ο περιηγητής Gunnis, ένας από τους υποστηριχτές της ύπαρξης της «ακρόπολης» στη Μούττη , συμπληρώνει πως στην περιοχή υπήρχε ρωμαϊκό φρούριο. Αυτή η θέση εξηγεί και την ονομασία της περιοχής «Κάστρο», αν και αντικρούεται με την άποψη πως τα ερείπια δεν ήταν ρωμαϊκού φρουρίου αλλά του Λαβράνιου Διός.

Επίσης, όπως ο ίδιος αναφέρει, κατά την περιήγηση «είδε αρκετούς μεγάλους ακέφαλους ανδριάντες» αλλά και μερικά από τα κεφάλια στο σπίτι ενός χωρικού»

Τέλος, η ύπαρξη κάστρου ή πύργου στην περιοχή δεν πρέπει να θεωρηθεί απίθανη τουλάχιστον σε μεταγενέστερη εποχή, εφόσον διασώζεται το τοπωνύμιο «Κάστρος». Πιο ειδικά, πιστεύεται πως στην περιοχή υπήρχε πύργος, ο οποίος αποτελούσε οικία κάποιου φεουδάρχη κατά τα μεσαιωνικά χρόνια.

Ανδρικό κεφάλι ασβεστολιθικού αγάλματος που βρέθηκε στην περιοχή ΄Κάστρο΄ και φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λεμεσού.