Το χωριό Φασούλα βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού σε απόσταση 7 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Λεμεσού.

Το χωριό είναι κτισμένο σε μέσο υψόμετρο 370 μέτρων και δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 550 χιλιοστόμετρα. Στη περιοχή της κοινότητας καλλιεργούνται χαρουπιές, αμυγδαλιές, ελιές, σιτηρά καθώς και ελάχιστα εσπεριδοειδή. Όσον αφορά την κτηνοτροφία αυτή είναι σε πολύ περιορισμένα πλαίσια.

Από συγκοινωνιακής άποψης η Φασούλα συνδέεται με ασφαλτόστρωτο δρόμο στα νότια με την πόλη της Λεμεσού και στα δυτικά με το χωριό Σπιτάλι. Με σκυρόστρωτο δρόμο συνδέεται στα βόρεια με το χωριό Αψιού και στα ανατολικά με το χωριό Μαθηκολώνη.

Η κοινότητα γνώρισε συνεχή πληθυσμιακή αύξηση από το 1880 μέχρι το 1920, και στασιμότητα πληθυσμού μεταξύ του 1921 και 1930. Από το 1931 μέχρι το 1982 παρουσιάζεται μείωση του πληθυσμού. Το 1881 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 190 που αυξήθηκαν στους 251 το 1891 και στους 262 το 1901. Το 1911 οι κάτοικοι ανήλθαν στους 354, και το 1921 στους 442. Το 1931 οι κάτοικοι του χωριού μειώθηκαν στους 440 (402 ελληνοκύπριοι και 38 τουρκοκύπριοι) για να αυξηθούν στους 523 το 1946 (498 ελληνοκύπριοι και 25 τουρκοκύπριοι). Το 1960 υπήρξε και νέα μείωση του πληθυσμού με αποτέλεσμα η κοινότητα να αριθμεί 435 κατοίκους (417 ελληνοκύπριοι και 18 τουρκοκύπριοι).

Μετά το 1964, εξ αιτίας των διακοινοτικών ταραχών που ακολούθησαν την τουρκοκυπριακή ανταρσία, οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι της Φασούλας εγκατέλειψαν το χωριό τους και μετακινήθηκαν σε άλλα αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά, στο πλαίσιο οδηγιών της Άγκυρας για δημιουργία στη Κύπρο ισχυρών τουρκοκυπριακών θυλάκων. Έτσι το 1973 οι κάτοικοι της Φασούλας ήταν 325 ελληνοκύπριοι που μειώθηκαν στους 319 το 1982. Σήμερα οι κάτοικοι της κοινότητας ανέρχονται στους 400.

Το χωριό υπήρχε από τα Μεσαιωνικά χρόνια και βρίσκεται σημειωμένο σε παλιούς χάρτες με το όνομα Fasula και Pasula. Ωστόσο η περιοχή του χωριού ήταν κατοικημένη από τα αρχαία χρόνια. Μάλιστα υπήρχε στην κορφή με την ονομασία Κάστρος, στα νοτιοδυτικά του χωριού σε απόσταση 800 περίπου μέτρων, ναός αφιερωμένος στο Λαβράνιο Δία. Η κορφή αυτή είναι και σήμερα γνωστή με την ονομασία "Μούττη του Δκιά" (Κορφή του Δία). Στην κορφή αυτή βρέθηκαν επιγραφές χαραγμένες όλες σε βάσεις αγαλμάτων αφιερωμένες στον Λαβράνιο Δία. Οι επιγραφές αυτές είναι του 2ου μ.χ. αιώνα, όταν δηλαδή ο Χριστιανισμός είχε ήδη κυριαρχήσει στην Κύπρο. Έτσι η περιοχή της Φασούλας φαίνεται ότι ήταν ένα από τα τελευταία προπύργια της ειδωλολατρίας.

Για την ονομασία του χωριού δεν είναι βέβαιο από που προήλθε. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για την ετυμολογία της ονομασίας του χωριού, αλλά επικρατέστερες είναι:

1. Το χωριό όπως αναφέρει η παράδοση πήρε το όνομα του από τον Πρώτο Οικιστή ο οποίος ονομαζόταν Φασουλάς και ήταν καλόγηρος.

2. Μερικοί θεωρούν ότι προήλθε από τα φασόλια που υποθέτουν ότι εκαλλιεργούντο σε παλαιότερες εποχές στην περιοχή, πράγμα όμως που δεν είναι καθόλου βέβαιο.

3. Άλλη εκδοχή που είναι και η πιο πιθανή, αναφέρει πως το χωριό πήρε το όνομα του από την Φράγκικη λέξη "Φασούλα" που σημαίνει δρεπάνι και είναι το γνωστό εργαλείο του θερισμού. Αν υποθέσουμε ότι στη περιοχή τα παλαιότερα χρόνια η σπορά και ο θερισμός ήταν η κύρια ασχολία των κατοίκων τότε αυτή είναι και η πιο πιθανή εκδοχή για την ονομασία του χωριού.

Το φυσικό περιβάλλον του χωριού είναι πράγματι μοναδικό. Την άνοιξη η καταπράσινη κοιλάδα με τις ανθισμένες αμυγδαλιές και τα σπαρτά δημιουργούν ένα καταπληκτικό θέαμα. Το χωριό έχει να προσφέρει αρκετά στους επισκέπτες του.Ο Τάφος του Αγίου Ρηγίνου και το παλιό εκκλησάκι του, η μεγάλη εκκλησία και το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας είναι κτίσματα με αξιόλογη αρχιτεκτονική. 

Το Αγροτικό μουσείο του χωριού με εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι παλαιότεροι για την εργασία τους είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρον.