Η Γλυπτική, μια από τις εικαστικές τέχνες, που έχει σκοπό την απόδοση πραγματικών ή φανταστικών παραστάσεων, με τη χρησιμοποίηση στερεού υλικού. Το αποτέλεσμα της γλυπτικής, προβάλλεται στο χώρο σαν όγκος, δηλαδή και με τις τρεις διαστάσεις. Σύμφωνα με μια άποψη, η γλυπτική περιλαμβάνει και την απλή χάραξη εικόνων χωρίς όγκο, πάνω σε στερεή ύλη. Η γλυπτική είναι η τέχνη, που αναπαριστάνει πάνω σε στερεή ύλη, αντικείμενα ή παραστάσεις. Η γλυπτική πάνω σε ξύλο, πέτρα, πηλό, ελεφαντοστό ή ορείχαλκο, είναι η παλαιότερη τέχνη. Ο προορισμός της ήταν θρησκευτικός, διακοσμητικός ή μνημειακός. Από τις αρχές της προϊστορίας, μέχρι την ωρινάκειο περίοδο, γύρω στο 30.000 περίπου π.χ., ο άνθρωπος λάξεψε ολόγλυφες γυναικείες μορφές, εξαιρετικά εκφραστικές, με κύριο χαρακτηριστικό, τους εξογκωμένους γοφούς. Στον 20ον αιώνα, δεσπόζει η αφηρημένη γλυπτική και εξαφανίζει συχνά τα εικαστικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας σαν υλικό το μέταλλο, το νάιλον, κτλ.
Στις μέρες μας, ένας αυτοδίδακτος γλύπτης, αναδεικνύεται προβάλλοντας τις ευαισθησίες του, το ρομαντισμό του, μα και τον ρεαλισμό του, μέσα από τα έργα του.
Ο Φίλιππος Γιαπάνης, κατάγεται από την όμορφη πόλη του Ευαγόρα, την Αμμόχωστο. Γεννήθηκε το 1957. Σε ηλικία μόλις 17 χρόνων, στις 20 Ιουλίου 1974, λόγω του Τούρκου εισβολέα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αμμόχωστο.
Σπούδασε ναυπηγία στην Ελλάδα. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, δεν μπορούσε να δουλέψει ως ναυπηγός και δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση. Ξεκίνησε να δουλεύει με τον πηλό, στον ελεύθερο του χρόνο. Πολλοί άνθρωποι τον ρωτούσαν, «γιατί άρχισες να κατασκευάζεις γλυπτά;Γιατί .... σταμάτησα όλα τα άλλα και άρχισα από το πουθενά να κατασκευάζω γλυπτά από χαλκό». Κανείς δεν υπήρχε να τον διδάξει, κανείς να του δείξει πως ν’ αρχίσει. Είχε την θέληση, μα και την πεποίθηση, πως θα τα κατάφερνε και τα κατάφερε.
Η πρώτη επαφή με γλυπτά ήταν στο γυμνάσιο, στην Αμμόχωστο, όταν έφτιαξε ένα ξύλινο γλυπτό. Η ευχή και το όνειρο να γίνει γλύπτης πάντοτε υπήρχε, έγινε όμως πραγματικότητα μετά από μερικά χρόνια, σε ηλικία 35 χρόνων. Στην αρχή και μέσα στον ελεύθερο του χρόνο, ξεκίνησε να κατασκευάζει γλυπτά με τον πηλό. Από μερική ενασχόληση, κατέληξε αργότερα να είναι το κύριο επάγγελμά του.
Η πρώτη του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1996. Ακολούθησαν και άλλες ομαδικές εκθέσεις, μαζί με άλλους γλύπτες, σ’ ολόκληρη την Κύπρο.
Ο γλύπτης Γιαπάνης, μόλις έχει δημιουργήσει το δικό του εργαστήρι, σ’ ένα μικρό χωριό 8 χιλμ., Βορείως της επαρχίας Λεμεσού, την Φασούλα. Στόχος και όνειρό του, είναι να φιλοξενήσει ξένους γλύπτες από το εξωτερικό, δίδοντάς τους την ευκαιρία, να δουλέψουν και να παραμείνουν όσο καιρό θέλουν, ανταλλάζοντας μαζί ιδέες για το αντικείμενό τους. Το εργαστήριό του, διαθέτει ένα πολύ μεγάλο και άνετο κήπο, πλαισιωμένο με τα γλυπτά κατασκευάσματα του γλύπτη, η λίμνη με τα ζωντανά ψαράκια, το νερό να τρέχει από ένα πέτρινο τοίχο και ένα μικρό υπαίθριο θέατρο, με το όνομα «Μικρή Σαλαμίνα», όπου εκεί σχεδιάζει να οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις τέχνης, κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών νυκτών με πανσέληνο.
Στη γκαλερί, όλα τα γλυπτά είναι φτιαγμένα από χαλκό με πατίνα, σε διάφορα χρώματα. Είναι φτιαγμένα σε περιορισμένες εκδόσεις, των 3, 6, ή 12 τεμαχίων (κομματιών), για να θεωρούνται όλα, σαν συλλογικά κομμάτια τέχνης. Στο κάθε κομμάτι είναι χαραγμένος ο αριθμός έκδοσής του.
Από τις διάφορες εκδηλώσεις, που έγιναν στο υπαίθριο θέατρο «Μικρή Σαλαμίνα».
|
